Command & Conquer was een van de eerste Real Time Strategy (of in het kort RTS) spellen die in 1995 op de markt kwam. Eerder had de Westwood studio al succes met Dune II, maar ze beloofden een beter spel zonder al dat zand van Dune. Uiteindelijk werd Command & Conquer een RTS wat zich afspeelde in de nabije toekomst en het bleek een gigantisch succes. Tot op de dag van vandaag – inmddels onder de vlag van EA – spelen nog miljoenen mensen met dit spel. EA beloofde zelfs in 2014 een reboot van de serie. We wachten af. Wij speelden het spel in ieder geval voor de volgende redenen…
1. De gave intro
Command & Conquer trok je meteen het verhaal in door te beginnen met een coole film.
2. Brotherhood of the Nod
Deze brotherhood werd geleid door een echte superschurk: Kane.
3. En er was Tanya…
Je kon kiezen uit vele units, waaronder de spy of zelfs hond, maar gaafste was toch echt TANYA! Wat een stoere chick was dat! Moeten we nog meer zeggen? “Let’s rock!”
In ‘het echt’ was ze ook stoer:
4. Multiplayer
Je kon via de multiplayer lekker tegen je maten spelen. Tegenwoordig is dat de normaalste zaak van de wereld, maar in de jaren 90 was dat nog helemaal niet zo. Kocht je C&C dan kreeg je twee exemplaren van het spel; een voor jezelf en een voor een vriend. Via het eigen Westwood netwerk kon je dan online tegen elkaar spelen. Dit was een van de redenen waarom C&C zo populair werd.
5. Altijd die vervelende civilians ertussen!
Was je net op dreef met je basis bouwen, hoorde je ineens schoten; het bleken civilians! Samen met technici (die je kon bouwen) waren dit één van de zwakste eenheden van het spel. Hier een leuke demonstratie van een aanval van jawel: civilians en technici:
6. Stoere muziek
De muziek paste helemaal bij het spel: gillende gitaren en stoere synthesizergeluiden. Alles waar een jongen van droomde. Componist Frank Klepacki heeft er echt zijn best voor gedaan. In 1996 kreeg Red Alert de prijs voor de beste muziek van PC Gamer en Gameslice.
7. Er was de Tesla coil…
Je moest er altijd genoeg stroom voor hebben, maar als je hem eenmaal had staan, was het een BEEST!
Je kon er zelfs mee aanvallen:
Wat dacht je van die nostalgische sounds? (zie #13)
