5. Bonje met de buren
Om het nog gezelliger te maken, kreeg je altijd mot met je buurman of buurvrouw op de achterbank. Dat begon geleidelijk en bij het eerste stoplicht werd er al gedreigd dat we zouden omkeren en terug gingen naar huis. Wellicht deed je vader een rondje op de rotonde om dit dreigement kracht bij te zetten en er werd ouderwets tegen je geschreeuwd. De kindertelefoon kon je toch niet bellen vanuit de auto.
6. Opzouten naar de achterbak
Als je het echt bont maakte, moest je in de achterbak. Toen kon dat allemaal nog gewoon. Gordels los, klimmen over de bank en zitten maar in de hoek. Of je kreeg een time out buiten de auto. En van tevoren hadden wij natuurlijk plechtig beloofd lief te zijn…
7. De muziek was nooit goed
Op de radio kwam nooit een leuk liedje langs en daar moest je natuurlijk wel je mening over geven. Hoezo moesten er in Frankrijk alleen chansons schallen door de auto? En gingen jouw ouders ook zo uit hun dak? Tja, die moesten ook ontladen met zulke kinderen achterin.
8. Ramen open voor een beetje frisse lucht
Iedereen heeft tegenwoordig airco maar wij zijn de die hards, de bikkels die zonder moesten en het gered hebben. Iedere hete zwarte zaterdag zat je te puffen en te hijgen en geen zuchtje wind als je stilstaat in de file. Tot er weer beweging in kwam en je even zo kon bijkomen.
9. Zijn we er al?
Soms probeerden onze ouders ons nog bezig te houden door spelletjes te doen. Reuzegezellig natuurlijk, maar halverwege was ook daar de lol vanaf en begon ons gemekker opnieuw. En ze deden nog zo hun best. Er was geen houden aan, wij bleven het vragen. Van begin tot eind wilden wij één ding weten, zijn we er al?
10. Batterijen leeg
Om even te ontsnappen naar je eigen wereldje, had je natuurlijk je eigen Discman mee. Jammer dat die batterijen leek op te vreten en je halverwege de reis de chansons van je ouders aan moest horen. En het geschreeuw van je broertjes en zusjes. En het gescheld van je vader als iemand hem niet in liet voegen. Het gezang van je moeder die geen woord Frans spreekt maar wel mee denkt te kunnen zingen met Edith Piaf…
En je moest ook nog terug…
En dat was nog maar de heenweg. De terugweg was nog veel erger want dan was iedereen moe. Het is eigenlijk een wonder dat wij nog leven en niet onderweg eruit zijn gegooid zoals Jazz. Onze ouders hadden echt engelengeduld. Op vakantie met de auto was voor hen echt geen pretje.
Jouw vakantie met de auto?
Ging jij vroeger ook op vakantie met de auto? Wat was jouw leukste herinnering aan die lange ritten naar Frankrijk of Duitsland? Laat het weten in een reactie onderin!
Lees ook: Strandvakantie als tiener: deze 12 dingen wisten je ouders ècht niet!
als ik in de auto zat dan was het toendertijd dat ik misselijk werd en overgaf of het in de taxi was of bij mijn ouders in de auto. jammer dat er geen 8 track in zat dan kon ik eindeloos naar luisteen en naar staren. of een discman met daydreamers bij mij had dan ws de autoritten aangenamer maar nu ik ouder ben heb ik er geen last meer van
De plastic bekleding die na een pauze bloedheet was.
De ‘dit is mijn kant en daar mag jij niet overheen ‘ maar waar ik ,als de Primatour niet werkte toch overheen ging.
De klap van mijn gefrustreerde vader die naar achter sloeg.
Het vakantieboek waar altijd wel het spelletje bepaalde auto’s optellen in stond.
De cassette bandjes van een kinderkoor en de rook met ramen dicht waardoor je ogen gingen prikken.
Tja…het was elk jaar een groot feest naar Italië
De macdonalds, De lucht, burgerking, kfc onderweg de ik heb honger momenten! En vooral de tussen uitstapjes.