Naar een concert gaan: zo ging het er vroeger aan toe

5. Bij de concertzaal

Bij het lezen van al het voorgaande heb je waarschijnlijk slechts in beperkte maten heimwee naar al dat gedoe. Maar op de avond zelf was het een ander verhaal! Ticketcontrole kon je toen letterlijk nemen:  iemand van de crew die je ticket bekeek en er het voorziene strookje vanaf scheurde. 

In ruil kreeg je dan een vette stempel op je hand of arm of een cool armbandje, voor het geval je weer naar buiten en binnen wou nadien. Niet dat je dat ook effectief zou willen, want roken kon bijvoorbeeld gewoon in het publiek. 

Wat dat betreft: wie is er nooit thuisgekomen met brandgaten in het (foute) T-shirt dat je samen met je ticket scoorde bij de platenboer? Rokers hadden trouwens nog een voordeel: ze hadden een aansteker om de emotionele songs mee op te vrolijken. Geen aansteker? Dan bleef jouw plaatsje in de menigte gewoon donker tijdens die ingetogen ballad.

6. Tijdens het concert

Klaar voor het toppunt van heel de concertbeleving vroeger? We keken en luisterden toen gewoon naar de hele show!  Met onze eigen ogen en oren! Niet via een scherm, maar gewoon direct. Het concert streamen werd gedaan door professionele camera-mensen. Nadien kon je trouwens vaak de cassette (tastbare media, remember?) gaan kopen bij, jawel, de platenboer. 

Maar zelf filmden we niks. Kon ook niet, want een camera (als je die al had) woog toen kilo’s en van binnensmokkelen was dus geen sprake. De enige herinneringen aan de concert-avond zaten dus in je hoofd. De vrienden die er niet bij waren (omdat ze bijvoorbeeld te laat op de carpool-parking stonden) moesten het nadien doen met jouw, waarschijnlijk aangedikte, verhaal. Niks foto’s of filmpjes.  

7. Na het concert

Met die verhalen kon je trouwens nog wel een tijdje verder nadien.  Want wie er zelf niet bij was, wist letterlijk van niks. Die vette stempel of het bandje dat je kreeg bij het binnengaan van de concertzaal droeg je dus nog steevast enkele dagen als status-symbool. “Ik was erbij, vraag me hoe het was” had er net zo goed kunnen staan. Wie toch een objectievere mening wou over het evenement moest zich wenden tot krant of tijdschrift voor een officiële review. Je weet wel, de week nadien of zo…

Zo zag een concert er toen in ieder geval nog niet uit…

Jouw concert herinneringen?

Persoonlijk weet ik niet welke concerten ik het leukste vind: die van vroeger of die van vandaag. Het had allemaal zijn charme wel, maar stiekem ben ik best tevreden met de moderne aanpak. Akkoord of niet? Laat het zeker weten in een reactie onderin!

Lees ook:

• 12 baanbrekende innovaties die je niet meer ziet: muziek & telefonie
• De muziekschool vroeger: 12 typerende leuke (en mindere) herinneringen
• Zo luisterden we vroeger naar muziek: 8 voorbeelden