Nog zo’n televisie-show die je vroeger als kind ABSOLUUT niet wilde missen: Geef Nooit Op! Hier 10 redenen waarom het zo geweldig was!
Spannend jeugdsentiment!
Je kon je er echt op verheugen: welke wensen zouden nu weer in vervulling gaan?! Smullend van de nieuwe avonturen die Peter Jan Rens en de kandidaten weer meemaakten ontstond daar ook elke keer weer dat warme, maar toch onbereikbare gevoel: “Dat wil ik ook“, “Hoe gaaf zou dat zijn als ik een keer mee zou mogen doen” of “Ik ga me ook opgeven!“. Wat een jeugdsentiment…!
We hebben 10 redenen op een rijtje gezet, waarom ‘Geef Nooit Op’ zo ongelooflijk geweldig was! Welke van deze nostalgische elementen herken jij nog?
1. Die bak! Dat zwarte gat!
Terwijl je met zoveel plezier keek naar de nieuwste aflevering van ‘Geef nooit op’, bleef daar ook altijd die (eigen) onvervulde wens om ook eens een kijkje te nemen in die zwarte bak. De zwarte bak die je kon ‘tele-porteren’ naar de andere kant van de wereld, de dierentuin of naar 50 jaar geleden. Vroeg jij je ook altijd af waar de bodem was? En of de kandidaten hard zouden landen?
2. Geef nooit op = Peter Jan Rens
Waarschijnlijk de eerste presentator waar je alledrie de namen van kende. Ook bekend als meneer Kaktus, was Peter Jan Rens gewoon een ras-entertainer voor kinderen; volgens ons zelfs één van de beste presentatoren van kinderprogramma’s van zijn tijd! Mede dankzij hem bleef je aan de buis gekluisterd…
3. Wat een lied…!
Hij zit soms nog in je hoofd “Geef nooit op….. Geeft nooit op“. Leuk weetje is dat het lied gecomponeerd is door Mr. Peter Jan Rens himself!
4. Dit zou thuis NOOIT mogen!!
Ze hebben me verboden hieraan te trekken… “Wil jij hier aan trekken?” Geweldig om dat eens te zien of te doen!
5. Altijd nieuwe inspiratie voor sinterklaasgedichten.
En daar stond Peter Jan Rens dan, samen met de volgende kandidaat, aan de rand van die grote zwarte bak. Met de grote ‘Geef nooit op’-neonletters aan de muur.
“Wat trekken we aan als we gaan voetballen…. Voetbalpakken!
Laat het doek maar zakken”
“Wat trekken we aan als we naar een onbewoond eiland gaan…. Zwempakken!
Laat het doek maar zakken”
Elke keer weer liet die Peter Jan maar weer zien hoe inventief en lang zijn ‘pakken’-rijmwoordenschat was.
Natuurlijk het omkleden in een FRACTIE van een seconde… (zie #6)
