Ministeck: 7 herinneringen aan dit speelgoed met pinnen

Maakte jij vroeger ook de meest fantastische creaties na met Ministeck? Bij pinnen denkt de jeugd van tegenwoordig aan heel wat anders dan Ministeck. In de jaren ’80 en ’90 betekende pinnen voor kinderen één ding, Ministecken.

Ministecken met Ministeck…

Ja, het was zowaar een werkwoord voor ons. Een waar begrip. Iedereen had wel een plankje in de kast liggen die maar niet afkwam. Niet omdat het zo moeilijk was, maar omdat het eeuwen duurde voor je alles had gedaan. Het was een hele klus, zo een creatie afmaken maar oef, wat was het verslavend leuk! Als jij ook urenlang speelplezier had van Ministeck, lees dan snel verder en kom erachter waarom dit zo was.

Uren speelplezier met Ministeck

Ministeck zorgde niet zomaar voor al die uren speelplezier. Of je het nu alleen of samen deed, je kon je er helemaal in verliezen. Na al die uren turen, blokjes losmaken en pinnen had je iets wat je nog jaren zou bewaren. Misschien heb je het zelfs nu nog ergens liggen. Zo trots als een pauw was je en je ouders vast ook op die kleine stylist van ze…

Wat maakt Ministeck nou zo leuk?

Zat jij ook aan de keukentafel te Ministecken? Welke plaat had jij zelf vroeger ook? Wat vond je ervan? Laat het weten in een reactie onderin! Laat ook weten of onderstaande redenen je bekend voorkomen.

1. Ministeck is tijdloos

Vele generaties genieten van deze kleine plastic gevalletjes, die je op een plastic plaat prikt in de juiste volgorde en volgens het voorbeeld. Van wie heb jij het geleerd? Met wie ging je het liefst aan de slag? Was dat toevallig je opa of oma, die weer eens zijn of haar leesbril kwijt was? Of was ze het gewoon zat, al dat gefröbel?

2. Uren tijdverdrijf, ook op koude dagen

Het beste moment om weer een stukje te maken was als het buiten guur was. Op de meeste koude dagen zat je aan tafel te punniken, je pakte je fashion plates erbij, of waarom niet je Ministeck. Dat waren alle 3 perfecte speeltjes voor winters weer.

3. Wie krijgt het als eerste af?

Een puzzel van 1000 stukjes of meer had je niet in één dag af. Dat spreidde je over meerdere dagen en dan maar hopen dat het compleet was. Bij Ministeck was dit net zo. Waar je op moest letten was het pinnen.

Als je de pinnetjes verboog, bleven deze niet goed zitten. Zonde van je schilderij. Dus echt haast maken kon je niet. Toch was het leuk om te kijken wie als eerst de plaat afkreeg.

4. Kunstig bezig zijn

Mozaïek is een kunst en Ministecken lijkt erop. Naast namaken, kon je ook zelf figuurtjes maken. En het mooie was, in tegenstelling tot strijkkralen, dat je ze opnieuw kon pinnen. Zo kon je lekker creatief bezig blijven.

5. Ministeck in verschillende edities

Populaire dieren, gebouwen, mythische figuren maar ook landschappen. Waar je ook van hield, Ministeck had het wel. Het werd misschien daarom populair onder jong en oud. Ze bleven ook met trends meegaan. Toen Yoshi en Mario populair waren, verscheen de speciale edities van die 2 spelfiguren ook. Handig om zo mee te liften!

6. Educatief speelgoed

Niet alleen je fijne motoriek ging erop vooruit, je werd uitgedaagd, je moest netjes en geconcentreerd werken. Vooral het verschil in grootte van de pinnetjes zorgde voor breinkrakers. Kortom, we werden er alleen maar slimmer van.

7. Opletten geblazen!

Allemaal opgelet, legde je er namelijk eentje verkeerd, dan kon je uren kwijtraken aan uitzoeken waar je de mist in bent gegaan en hoe je dit kunt herstellen. Wat een uitdaging was dat zeg!

Jouw Ministeck herinneringen?

Voor je ouders zat er nog een groot voordeel aan, ze waren je uren kwijt en konden even hun eigen ding doen. Wie was bij jullie thuis de grootste fan? Of had jij een Ministeck maatje buiten de deur? Tag die persoon en herleef samen het plezier wat Ministeck jullie heeft gebracht. Laat gerust ook een reactie achter!

Je kunt natuurlijk de hobby van vroeger nog eens nieuw leven inblazen. Ministeck is nog steeds verkrijgbaar!

Lees ook:

• Deze 12 herkenbare hobby’s typeren je kindertijd!
• Nostalgie met knutselen: 15 zaken die je vroeger maakte
• 6 redenen waarom tekenen met de spirograaf zo tof was